قبلا در مقاله ای جدا در مورد اکستروژن توضیحاتی دادیم (از اینجا بخوانید). در آن مقاله اشاره شد که اجسام دو بعدی را می توان با اکستروژن (البته با رعایت اصول فنی) تولید کرد، حال آن که برای اجسام سه بعدی این امر میسر نیست.. منظور از اجسام سه بعدی و دو بعدی این است که اگر یک جسم را از طریق صفحه ای که یکی از محورهای مختصات آن را قطع می کند برش بزنیم و از روبرو نگاه کنیم مشابه همه ی برش ها در نقاط دیگر همان محور است. به عنوان مثال یک پروفیل آلومینیوم واجد چنین شرایطی است حال آن که یک نبشی دیواره دار (لچکی) این گونه نیست. یکی از انواع راه های متداول ساخت این اجسام سه بعدی ریخته گری است. ریخته‌گری ( Casting) فن شکل‌دادن فلزات و آلیاژها از طریق ذوب، ریختن مذاب در محفظه‌ای به نام قالب و آنگاه سرد کردن و انجماد آن مطابق شکل محفظه قالب است. این روش قدیمی‌ترین فرایند شناخته شده برای بدست آوردن شکل مطلوب فلزات است. اولین کوره‌های ریخته‌گری ازخاک رس ساخته می‌شدند و لایه‌هایی از مس و چوب به تناوب در آن چیده می‌شد.

اما اگر ماده ی مذاب از یک فلز را در داخل یک قالب بریزیم که دارای ارتفاع و خلل و فرج باشد به علت قانون کشش سطحی و قانون جاذبه الزاما نمی تواند همه ی نقاط آن قالب در بر گیرد و ممکن است شکل دلخواه ما حاصل نشود. به همین منظور مواد مذاب را با فشار بالا به داخل قالب هدایت می کنند که به این روش ریخته گری تخت فشار یا دایکست گفته می شود.

ریخته گری آلومینیوم و زاماک از متداول ترین روش های ساخت اجسام فلزی است. نبشی های مخفی زاماکی، نبشی های دیواره دار و لولاهای ارائه شده در وایمند شاپ به این روش تولید شده اند. معمولا بعد از فرآیند دایکست برای از بین بردن پلیسه ها و زائده های ایجاد شده، محصول به دست آمده را در بشکه هایی حاوی مایعات و سنگ های مخصوص قرار داده و هم می زنن تا سطحی صاف روی محصول حاصل گردد.